KUL ma za sobą piękną tradycję 90 lat istnienia jako uczelnia niezależna od jakiejkolwiek ideologii. W 1968 roku otwarł on swoje podwoje dla studentów relegowanych, za antykomunistyczną działalność, z innych uczelni, m.in. z Uniwersytetu Warszawskiego, i  nie był przeszkodą fakt, iż nie wszyscy studenci byli katolikami.


KUL nawiązuje też w odważny sposób do tradycji polskiej tolerancji w duchu pojednania i ekumenizmu. Ostatnio uczelnia rozpoczęła współpracę ze szkołą rabinów w Berlinie, co podkreślał w swojej przedmowie na początku mszy abp Józef Życiński. Cenna jest też działalność KUL w Stalowej Woli. Wymienione zasługi uczelni budzą mój niekłamany szacunek, ( o innych wspomniałam w swoich  wystąpieniach sejmowych). Jest ich wiele, jak na te jubileuszowe 90 lat. Uroczystość rozpoczęła się Mszą Świętą i słowem wstępnym wygłoszonym przez ks. abp Józefa Życińskiego, który dobitnie podkreślił, że KUL nigdy nie służył i nie będzie służył żadnej ideologii. Wychowuje, zgodnie ze swoją misją, całe pokolenie wartościowych obywateli, którzy „czynią posługę” swoją wiedzą i pracą innym ludziom  w różnym wymiarze, na różnych płaszczyznach życia społecznego. Homilię wygłosił  ks. abp Kazimierz Nycz Metropolita Warszawski. Motywem przewodnim, skłaniającym do refleksji – było zagadnienie poszukiwania prawdy, do czego człowiek jest zobowiązany przez całe życie. W subiektywnym odbiorze przesłania zaryzykowałabym stwierdzenie, iż najważniejsza konkluzja to ta, że działanie człowieka ma o tyle sens,  o ile przeniknięte jest duchownością,  bo inaczej wszystko staje się „siecią pustych pojęć”.


W Auli im. Stanisława Kardynała Wyszyńskiego odbyła się dalsza część uroczystości: Szczególnie wzruszającym momentem była immatrykulacja studentów I roku. Podniosły charakter uroczystości podkreśliły pieśni „Gaude Mater Polonia”, „Laetatus sum”, „Gaudeamus igitur” wykonane przez chór akademicki. Wykład inauguracyjny wygłosił  Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej pan Lech Kaczyński, który starał się naświetlić kilka problemów związanych z funkcjonowaniem prawa w demokratycznym państwie prawnym. Mówił o aksjologii i pragmatyce prawnej., o różnicy między stanowiącymi prawo a wykonującymi je, o wykładni prawa, o władzy wobec prawa. Zabrakło mi w tym wykładzie dwóch ważnych problemów: kwestii szacunku dla prawa i samoograniczania się przez sprawujących władzę w prawach im przysługujących – jeśli wymaga tego dobro państwa i obywateli.
   

Niestety, obserwując wszystkie  inicjatywy podjęte przez Pana Prezydenta, miałam nieodparte wrażenie, że wbrew zapowiedziom, Pan Prezydent rozpoczął swoją kampanię prezydencką, kampanię reelekcji i że pan minister Kownacki, obwieszczając ten fakt, „nie wyszedł przed szereg’. W Lublinie kampania ta utrzymana była w tonie „ powrotu do przeszłości”, a więc znowu polityka historyczna była na pierwszym miejscu.


Wszystkim pracownikom KUL, a studentom w szczególności, życzę, aby nie ustawali w wysiłku poszukiwania prawdy.

Renata Butryn
Poseł na Sejm