2009-03-12
Partnerstwo dla wiedzy. Nowy model zarządzania szkolnictwem wyższym.
To kolejna część projektu reformy szkolnictwa wyższego. Prezentowany poniżej projekt ukazuje zmiany systemowe zmierzające w kierunku stworzenia lepszych warunków organizacyjnych i finansowych szkół wyższych w Polsce, które uwzględniają w szczególności nowe instrumenty zarządzania jakością i powiązanie uczelni ze środowiskiem zewnętrznym.
Partnerstwo dla wiedzy. Nowy model zarządzania szkolnictwem wyższym.
Prezentowane założenia do reformy zmierzają w kierunku stworzenia lepszych warunków funkcjonowania szkół wyższych w Polsce.U podstaw proponowanych zmian leży przekonanie, że potencjał tkwiący w polskich uczelniach powinien być pełniej wykorzystywany przy uwzględnieniu instrumentów zarządzania jakością oraz przez wzmocnienie powiązań uczelni z otoczeniem zewnętrznym.
Opisane założenia znajdą wyraz w ustawach: Prawo o szkolnictwie wyższym, Ustawa o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki, a także w aktach wykonawczych i wytycznych Ministra.
Prezentowane założenia mają na celu:
1. stworzenie mechanizmu wyłaniania krajowych naukowych ośrodków wiodących;
2. integrację uczelni z otoczeniem społeczno-gospodarczym - tworzenie regionów wiedzy;
3. zmiany w ustroju uczelni publicznej;
4. lepsze wykorzystanie potencjału badawczego i dydaktycznego polskich uczelni;
5. uproszczenie finansowania szkół wyższych;
6. poprawę jakości kształcenia;
7. optymalizację sposobu funkcjonowania organizacji przedstawicielskich i kontrolnych.
1. Stworzenie mechanizmu wyłaniania krajowych naukowych ośrodków wiodących
1.1 Stworzenie mechanizmu wyłaniania Krajowych Naukowych Ośrodków Wiodących (KNOW) będących krajowymi ośrodkami prowadzącymi badania naukowe na najwyższym poziomie lub mogącymi ten poziom osiągnąć, przy wsparciu finansowym, w niezbyt odległej perspektywie.
(a) KNOW-y będą wybierane w drodze konkursów (przez komisje z udziałem międzynarodowych ekspertów), z uwzględnieniem oceny parametrycznej dokonanej przez KEJN (Komitet Ewaluacji Jednostek Naukowych). Konkursy ogłasza Minister Nauki i Szkolnictwa Wyższego.
(b) Warunkiem przystąpienia do konkursu na status KNOW jest prowadzenie kształcenia na poziomie studiów doktoranckich. Procedurę ubiegania się o status KNOW określi Minister w drodze rozporządzenia dla określonych dyscyplin naukowych.
(c) Status KNOW może otrzymać podstawowa jednostka organizacyjna uczelni lub konsorcjum złożone z podstawowej jednostki organizacyjnej uczelni oraz instytutu PAN lub instytutu badawczego. W przypadku konsorcjum organizacją wiodącą jest podstawowa jednostka organizacyjna uczelni.
(d) Finansowanie KNOW trwa 5 lat z możliwością przedłużenia o taki sam okres.
(e) Po uzyskaniu statusu KNOW jednostka otrzyma nie mniej niż 15 milionów złotych na zainicjowanie działań w ramach KNOW, które będzie mogła swobodnie wykorzystać na badania naukowe, wynagrodzenia członków zespołów badawczych, personelu pomocniczego oraz na pokrycie kosztów bezpośrednich i pośrednich.
(f) Status KNOW będzie dawał priorytet przy ubieganiu się o środki z budżetu państwa oraz środki strukturalne UE na finansowanie zatrudnienia naukowców z zagranicy, stypendia - przede wszystkim doktoranckie - oraz inwestycje w aparaturę badawczą.
(g) Po zakończeniu okresu finansowania KNOW składa raport końcowy prezentujący wyniki przeprowadzonych badań naukowych, ich powiązanie z osiągnięciami naukowymi członków zespołu i doktorantów, powiązanie z procesem dydaktycznym, otoczeniem społeczno-gospodarczym oraz końcowe sprawozdanie finansowe.
2. Integracja uczelni z otoczeniem społeczno-gospodarczym - tworzenie regionów wiedzy
2.1 Zmiana zasad finansowania uczelni. Finansowanie podmiotowe zostanie wsparte finansowaniem zadaniowym prowadzonym, w trybie konkursowym premiującym:
- integrację uczelni z regionalnym rynkiem pracy, środowiskiem gospodarczym i otoczeniem społecznym;
- realizację zadań naukowo-badawczych specyficznych dla regionu.
2.2 Wpisanie szkół wyższych w politykę regionalną, uwzględniającą specyfikę społeczno-gospodarczą regionu, poprzez stworzenie sprzyjających temu mechanizmów instytucjonalnych w postaci:
- obowiązkowego konwentu w uczelniach publicznych, którego celem ma być budowanie więzi między uczelnią a otoczeniem społeczno-gospodarczym. W kompetencjach konwentu będą znajdowały się relacje uczelni z otoczeniem społeczno-gospodarczym oraz zarządzanie strategiczne. Warunki i zasady funkcjonowania konwentu określi senat uczelni.
- konsolidacji regionalnej, w tym centrów naukowych obejmujących uczelnie różnej rangi i typów, ukierunkowanych na realizację regionalnych strategii rozwoju i innowacji;
- promowania wspólnych przedsięwzięć edukacyjnych oraz badawczych zmierzających do (a) regionalnej integracji szkół wyższych oraz (b) silniejszego związania ich oferty z potrzebami lokalnymi;
- promowania regionalnych konsorcjów naukowo-przemysłowych - grup jednostek organizacyjnych, w skład których będzie wchodzić co najmniej jedna jednostka naukowa uczelni oraz co najmniej jeden przedsiębiorca, podejmujących na podstawie umowy wspólne badania naukowe, prace rozwojowe służące lokalnej gospodarce lub inwestycje służące budowaniu regionów wiedzy.
2.3 Wprowadzenie w systemach oceny dydaktyki szkoły wyższej, zwłaszcza na kierunkach o profilu zawodowym, wskaźników zdefiniowanych przez PKA, świadczących o stopniu powiązania kształcenia z potrzebami otoczenia społeczno-gospodarczego.
2.4 Wprowadzenie możliwości kształcenia wspólnego z pracodawcą, a także kształcenia na zamówienie pracodawcy.
2.5 Włączenie praktyków z organizacji gospodarczych, publicznych i społecznych do procesu dydaktycznego na kierunkach o profilu zawodowym przy: (a) tworzeniu programów studiów, (b) realizacji procesu kształcenia, a także (c) ocenie jego efektów.
2.6 Wzmocnienie roli samorządu wojewódzkiego w konwencie uczelni publicznej, tak aby szkoły wyższe stały się podmiotem tworzenia strategii rozwoju regionalnego oraz jej realizacji.
2.7 Uproszczenie procedury ustanawiania nieopodatkowanych stypendiów przyznawanych przez organy samorządu terytorialnego studentom, doktorantom oraz pracownikom akademickim. Wprowadzenie analogicznego mechanizmu finansowania stypendiów przez przedsiębiorców.
2.8 Wprowadzenie statusu samorządowej publicznej szkoły wyższej prowadzącej kształcenie na pierwszym stopniu o profilu zawodowym skorelowanym z potrzebami regionalnego rynku pracy.
2.9 Uporządkowanie statusu kolegiów, w związku z wygaśnięciem porozumień dotyczących kolegiów językowych, nauczycielskich i pracowników służb socjalnych ze szkołami wyższymi:
- Środki z dotychczasowej subwencji oświatowej, z której finansowana jest działalność kolegiów będą ujęte w budżecie szkolnictwa wyższego;
- Kolegia do 30 VIII 2011 r. przekształcą się w jedną z proponowanych form:
(a) filię lub ośrodek zamiejscowego kształcenia nauczycieli
lub pracowników służb socjalnych uczelni akademickiej,
(b) połączenie z PWSZ lub inną szkołą wyższą,
(c) nową szkołę wyższą o profilu zawodowym, powstałą z połączenia kilku kolegiów lub na bazie jednego kolegium.
3. Zmiany w ustroju uczelni publicznej
3.1 Dopuszczenie dwóch trybów powoływania rektora, kierowników podstawowych jednostek organizacyjnych oraz dyrektorów instytutów: tradycyjnego i konkursowego.
a) W trybie tradycyjnym rektor uczelni może być wybierany spośród nauczycieli akademickich posiadających tytuł naukowy lub stopień doktora habilitowanego.
b) W trybie konkursowym rektor może też być wyłoniony w drodze otwartego konkursu, spośród osób posiadających co najmniej stopień doktora oraz przygotowanie i doświadczenie menedżerskie.
3.2 Na okres pełnienia funkcji rektora uczelnia ma być jego jedynym miejscem pracy, natomiast kierownicy podstawowych jednostek organizacyjnych w wyjątkowych przypadkach mogą uzyskać zgodę rektora na zatrudnienie w innej instytucji lub prowadzenie działalności gospodarczej.
3.3 Organ jednoosobowy wyłoniony w trybie konkursowym będzie powoływał odpowiednie osoby na stanowiska zastępców w liczbie określonej przez statut. Zastępca rektora do spraw naukowych będzie powoływany za zgodą senatu spośród samodzielnych pracowników naukowych uczelni.
3.4 Wprowadzenie zasady zasiadania w senacie i konwencie przez nie więcej niż 2 następujące po sobie kadencje.
3.5 Rozszerzenie kompetencji kierownika podstawowej jednostki organizacyjnej o opracowanie strategii rozwoju jednostki zgodnej ze strategią uczelni.
3.6 Zwiększenie zadań rektora o:
(a) opracowanie projektu i realizację strategii rozwoju uczelni;
(b) odpowiedzialność za realizację strategii rozwoju uczelni;
(c) przygotowanie rocznego planu wdrażania strategii;
(d) tworzenie, przekształcanie i likwidację podstawowych jednostek organizacyjnych;
(e) tworzenie filii i zamiejscowych jednostek organizacyjnych;
(f) wyrażanie zgody na nabycie, zbycie lub obciążenie mienia o wartości do 250 tysięcy euro.
3.7 Do kompetencji senatu należeć będzie:
(a) uchwalanie statutu uczelni;
(b) uchwalanie planu rzeczowo-finansowego uczelni;
(c)zatwierdzanie sprawozdania finansowego uczelni zgodnie
z przepisami o rachunkowości;
(d) ocena rocznej działalności naukowo-dydaktycznej uczelni
i zatwierdzenie rocznych sprawozdań rektora w tym zakresie;
(e) uchwalanie regulaminu studiów, regulaminu studiów doktoranckich, regulaminu studiów podyplomowych oraz zasad przyjęć na studia wszystkich typów;
(f) podejmowanie uchwał w sprawie tworzenia i likwidacji kierunków studiów;
(g) podpisywanie umów o współpracy z podmiotem zagranicznym;
(h) nadawanie tytułu doktora honoris causa;
(i) podejmowanie uchwał w sprawach określonych w przepisach
o zakładach opieki zdrowotnej;
(j) wyrażanie opinii społeczności akademickiej uczelni oraz wyrażanie opinii w sprawach przedłożonych przez rektora, radę podstawowej jednostki organizacyjnej albo członków senatu;
(k) pełnienie w uczelniach zadań rady pracowniczej w rozumieniu Ustawy o konsultacjach społecznych.
3.8. Do kompetencji konwentu należeć będzie:
(a) uchwalanie strategii rozwoju uczelni zgodnie z krajową i regionalną polityką rozwoju;
(b) coroczna ocena stopnia realizacji strategii rozwoju uczelni;
(c) stwierdzenie zgodności strategii podstawowych jednostek uczelni
ze strategią uczelni;
(d) uchwalanie zasad monitorowania realizacji strategii;
(e) wyrażanie zgody na nabycie, zbycie lub obciążenie mienia o wartości powyżej 250 tysięcy euro;
(f) wyrażanie zgody na przystąpienie do spółki spółdzielni lub innej organizacji gospodarczej;
(g) wyrażanie zgody na utworzenie fundacji.
4. Lepsze wykorzystanie potencjału badawczego i dydaktycznego polskich uczelni
4.1 Uprawnienia rektora w zakresie kształtowania wysokości pensum dydaktycznego pracowników naukowo-dydaktycznych, określone w art. 130 Ustawy Prawo o Szkolnictwie Wyższym (PSW) powinny dotyczyć przede wszystkim osób, które realizują – poprzez uczelnie – projekty badawcze finansowane ze środków zewnętrznych.
4.2 Ograniczenie wieloetatowości w uczelniach. Drugie zatrudnienie lub rowadzenie działalności gospodarczej będzie wymagało zgody rektora lub kierownika jednostki naukowej.
4.3 Uwzględnienie zasady, iż jeden nauczyciel akademicki może być wliczony do minimum kadrowego nie więcej niż na dwóch kierunkach, bez rozróżnienia stopnia prowadzonych studiów (I i II stopnia).
4.4 Zobowiązanie uczelni do opracowania i przyjęcia regulaminów ochrony własności intelektualnej oraz zasad jej komercjalizacji, w tym zasad podziału zysków i kosztów, a także zasad realizacji etyki naukowej.
4.5 Dla komercjalizacji dorobku naukowego uczelni za pośrednictwem firm typu tzw. spin-off lub umów licencyjnych, uczelnie będą miały obowiązek utworzenia spółki prawa handlowego. Spółce tej (może być to inkubator przedsiębiorczości lub centrum transferu technologii utworzone w formie spółki prawa handlowego – art. 86 PSW – lub nowa, specjalnie powołana spółka) będzie powierzone zarządzanie własnością przemysłową uczelni (patentami, wzorami przemysłowymi, itd.) w zakresie jej komercjalizacji. Uczelnia będzie mogła udzielić licencji tylko za pośrednictwem jednej utworzonej w tym celu spółki. Dodatkowo uczelnia będzie mogła powierzyć tej spółce zarządzanie całą własnością przemysłową uczelni, w szczególności w zakresie wyceny, oceny racjonalności utrzymywania ochrony przedmiotów własności przemysłowej oraz ponoszenia kosztów tej ochrony.
4.6 Doprecyzowanie art. 31 PSW poprzez umożliwienie tworzenia przez uczelnie, instytucje naukowe PAN oraz instytuty badawcze wspólnych centrów naukowych i naukowo-przemysłowych, prowadzących wspólne badania, korzystających z infrastruktury badawczej oraz prowadzących wspólne studia doktoranckie.
4.7 Rozszerzenie możliwości kształcenia poza siedzibą uczelni w obszarze metropolitalnym bez konieczności tworzenia przez uczelnię zamiejscowej jednostki organizacyjnej (po przyjęciu ustawy metropolitalnej).
4.8 Zmiana przepisów dotyczących związków uczelni. Dopuszczenie konsolidacji uczelni oraz jednostek naukowych publicznych i niepublicznych w dwóch formach: (a) konsolidacji publicznej oraz (b) konsolidacji niepublicznej, przy czym obie formy będą odbywały się pod nadzorem Ministra Skarbu i po zaopiniowaniu przez Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego.
(a) Konsolidacja publiczna polegać będzie na połączeniu uczelni publicznej z niepubliczną, gdzie instytucją wiodącą będzie uczelnia publiczna, a jej efektem będzie powstanie silniejszej uczelni publicznej
(b) Konsolidacja niepubliczna polegać będzie na połączeniu uczelni publicznej z niepubliczną, której efektem będzie powstanie silnej uczelni niepublicznej. Ta forma konsolidacji nie będzie dotyczyć uniwersytetów.
4.9 Dopuszczenie możliwości konsolidacji podstawowych jednostek organizacyjnych uczelni przy zachowaniu uprawnień naukowych oraz dydaktycznych. Realizacja procesu kształcenia na dotychczasowych kierunkach nie będzie wymagała ponownej zgody PKA, o ile po konsolidacji zostaną zachowane minima kadrowe. Podobna zasada będzie dotyczyć uprawnień naukowych.
4.10 Zniesienie wymogu zatwierdzania regulaminów studiów i statutów uczelni przez Ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego.
4.11 Udostępnienie przez uczelnie informacji w zakresie i standardzie określonym przez Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego na użytek systemu informacji o szkolnictwie wyższym.
5. Uproszczenie finansowania szkół wyższych
5.1 Dotacja stacjonarna, statutowa oraz na pomoc materialną dla studentów i doktorantów przeznaczona będzie przede wszystkim na zachowanie ciągłości funkcjonowania uczelni. Polityka rozwojowa będzie finansowana w trybie konkursowym ze środków budżetu państwa oraz środków strukturalnych UE.
5.2 Wprowadzenie większej przejrzystości dotacji stacjonarnej, dotacji statutowej oraz na pomoc materialną dla studentów i doktorantów.
5.3 Wzmocnienie zadaniowego charakteru dotacji stacjonarnej poprzez związanie jej z kształceniem studentów. Wysokość dotacji będzie uzależniona od liczby studentów oraz wskaźnika kosztochłonności studiowania. Wskaźnik kosztochłonności, zróżnicowany zależnie od kierunku studiów, będzie uwzględniał niezbędne koszty osobowe, bazę infrastrukturalną oraz koszty pośrednie. Ponadto dotacja uwzględni ocenę jakości dydaktyki dokonywaną przez PKA.
- Włączenie do dotacji stacjonarnej na zadania związane z kształceniem stacjonarnym studentów i doktorantów środków z dotychczasowych dotacji szczegółowych.
- Wysokość dotacji statutowej będzie zależała od oceny parametrycznej dokonywanej przez KEJN.
5.4 Umożliwienie pokrywania kosztów przeprowadzania przewodów doktorskich osób spoza uczelni przez osoby fizyczne.
5.5 Zwiększenie autonomii uczelni publicznych w rozporządzaniu majątkiem poprzez podniesienie do 250 tys. Euro wartości, powyżej której wymagana jest zgoda Ministra Skarbu Państwa, z jasnym przypisaniem rektorowi odpowiedzialności za decyzje majątkowe.
5.6 Wprowadzenie przepisu, że założyciel uczelni niepublicznej staje się jej właścicielem. Przeniesienie uprawnień i obowiązków założycielskich będzie dokonywane za zgodą Ministra (zgodnie z art. 26 ust 3 PSW). Nowy właściciel uczelni niepublicznej wstępować będzie w uprawnienia i obowiązki założyciela.
6. Poprawa jakości kształcenia
6.1 Zobowiązanie uczelni do wdrożenia wewnątrzuczelnianego systemu zapewnienia jakości kształcenia.
6.2 Większe ukierunkowanie oceny jakości kształcenia na sprawdzanie, czy proces kształcenia gwarantuje osiągnięcie założonych efektów oraz ocenę stopnia ich realizacji.
6.3. Określenie zasad oceny nadzoru nauczyciela akademickiego nad opracowaniem przez studenta pracy zaliczeniowych, semestralnych, dyplomowych, inżynierskich oraz magisterskich oraz przestrzeganiem prawa własności intelektualnej, o którym mowa punkcie 4.4, a także wykorzystywania technicznych możliwości identyfikacji nieuczciwości naukowej.
6.4 Zmiana nazwy Państwowej Komisji Akredytacyjnej na Polską Komisję Akredytacyjną – co podkreśla jej publiczny i narodowy charakter.
6.5 PKA w zakresie wydawanych przez siebie decyzji będzie pełnić funkcje centralnego organu administracji rządowej. Od decyzji wydanych przez PKA będzie przysługiwać wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy. Na decyzje PKA przysługiwać będzie skarga do WSA.
6.6 Wprowadzenie dwóch rodzajów oceny jakości kształcenia przez PKA: oceny programowej (dotyczy kierunku studiów) oraz oceny instytucjonalnej (dotyczy podstawowej jednostki organizacyjnej uczelni).
6.7 Poszerzenie kompetencji PKA o prawo dokonywania akredytacji instytucjonalnej, która dotyczyłaby podstawowych jednostek organizacyjnych uczelni, obejmującej ocenę wewnętrznego systemu zapewnienia jakości kształcenia, strategii jednostki, różnych form działalności dydaktycznej oraz jej powiązania z działalnością naukową.
6.8 Decyzje PKA o negatywnej jakości kształcenia będzie skutkowała wstrzymaniem rekrutacji i będzie posiadać rygor natychmiastowej wykonalności. Uczelnie będą miały obowiązek naprawienia stwierdzonych uchybień w ciągu 12 miesięcy. W przypadku niespełnienia tego warunku uprawnienia wygasną pierwszego dnia po upływie terminu.
6.9 Uczelnie o statusie uniwersytetu, politechniki, uniwersytetu przymiotnikowego i technicznego, a także akademickie uczelnie artystyczne i sportowe będą mogły samodzielnie określać kierunki prowadzonych studiów. Programy będą wyłączone z obowiązkowego standardu kształcenia określonego rozporządzeniem Ministra. Warunkiem będzie zdefiniowanie efektów kształcenia zgodnie z ogólnymi zasadami wynikającymi z Krajowych Ram Kwalifikacji.
6.10 Pozostałe uczelnie, nie wymienione w punkcie 6.9, będą nadal zobowiązane do wypełniania standardów kształcenia określonych rozporządzeniem Ministra i opiniowanych przez Radę Główną Szkolnictwa Wyższego.
6.11 Szkoły publiczne, wymienione w punkcie 6.9, będą mogły otwierać nowe kierunki studiów bez zgody Ministra pod warunkiem, że nie zostanie zwiększona ogólna liczba studentów studiów stacjonarnych studiujących w poprzednim roku akademickim w danej uczelni.
6.12 Ułatwienia w tworzeniu i prowadzeniu makrokierunków oraz studiów międzykierunkowych. Uczelnie wymienione w punkcie 6.9, posiadające uprawnienia do prowadzenia kierunków wchodzących w skład tych studiów będą mogły uruchamiać makrokierunki i studia międzykierunkowe bez konieczności zasięgnięcia opinii PKA oraz zgody Ministra w sprawie standardów kształcenia.
6.13 Ustalenie kompetencji PKA w zakresie formułowania opinii i wniosków o utworzenie przez uczelnię zagraniczną uczelni w RP. Dotyczy to uczelni, które w swoim kraju uzyskały pozytywną ocenę jakości kształcenia agencji krajowej zarejestrowanej w EQVAR lub podobnej agencji innego kraju, której certyfikaty są uznawane przez PKA.
6.14 Uzyskanie pozytywnej oceny, akredytacyjnej wydanej przez międzynarodową agencję akredytacyjną, której certyfikaty są uznawane przez PKA, będzie równoznaczne z akredytacją PKA.
6.15 W sprawach dotyczących tworzenia i działania polskich uczelni za granicą, za prowadzenie kształcenia bez odpowiedniego zezwolenia będą wprowadzane sankcje.
6.16 Wprowadzenie przepisów regulujących zasady postępowania wobec publicznych szkół wyższych będących w złej sytuacji finansowej, to znaczy wykazujących w dwóch następujących po sobie latach deficyt sięgający 30% dotacji stacjonarnej. Uczelnia taka będzie zobowiązana w okresie 6 miesięcy opracować i przedłożyć właściwemu Ministrowi program naprawczy, który określi działania pozwalające uczelni osiągnąć równowagę finansową w okresie nie dłuższym niż 3 lata. Przyjęcie programu naprawczego przez Ministra oznacza jego realizację. W przypadku nieprzyjęcia programu naprawczego przez Ministra lub jeżeli program nie przyniesie zakładanego rezultatu, Minister może zdecydować o podjęciu działań w kierunku konsolidacji uczelni.
6.17 Zmiana przepisów dotyczących sprawowania nadzoru Ministra nad uczelniami niepublicznymi, a w szczególności wprowadzenie przepisu, że niezrealizowanie zaleceń pokontrolnych może stanowić podstawę do stwierdzenia rażącego naruszenia przepisów prawa powszechnie obowiązującego.
7. Optymalizacja sposobu funkcjonowania organizacji przedstawicielskich i kontrolnych.
7.1 Wprowadzenie zakazu łączenia członkostwa w RGSW, RN i komisjach eksperckich Ministra z pełnieniem funkcji w innych organizacjach przedstawicielskich nauki i szkolnictwa wyższego oraz komisjach kontrolujących – PKA, KEJN, CK oraz jednoosobowych organach szkół i jednostek badawczych prowadzących działalność dydaktyczną. Wykaz wszystkich pełnionych funkcji będzie udostępniony w jednolitej bazie danych.
7.2 Stworzenie zintegrowanych baz informacyjnych oraz nałożenie, zwłaszcza na organizacje kontrolujące (CK, PKA, KEJN), obowiązku ich aktualizowania w zakresie wydawanych decyzji lub wiążących opinii.
7.3 Wprowadzenie jako zasady wymogu obowiązkowego wyłączania się osób kontrolujących z kontroli oraz procesów decyzyjnych, gdy zachodzi uzasadnione domniemanie konfliktu interesów.
7.4 Ograniczenie członkowstwa w PKA do najwyżej 2 kadencji, przy czym ze względu na konieczność zapewnienia ciągłości prac, liczba członków PKA, którzy byli jej członkami w poprzedniej kadencji może sięgnąć 50% liczby wszystkich członków PKA